گرانیتوئید مشهد

از نقطه نظر فازهای ماگمائی سه فاز اصلی در این پلوتون تشخیص داده می شود . فاز نخست بیشتر گرانودیوریتی (g1) است و در نواحی جنوب شرق گسترش داردو درون آن آنکلاوهای تورمالین مسکویت گرانیت (g2) دیده می شود. در فاز پنوماتولیتی رگه های پگماتیتی و آپلیتی همه این مجموعه را قطع می کند. رخنمون جالب این مجموعه بنحو بارزی در کوه خواجه مراد تجلی پیدا کرده است . رگه های پگماتیتی ضخامتی بین 5/0 تا 1 متر دارند مینرالوژی رگه های پگماتیتی شامل فلدسپات پتاسیم کوارتز مسکویت های درشت بلور و پلاژیوکلازو در پاره ای نقاط بریل می باشد در بعضی مناطق میزان فلدسپات بنحوی افزایش می یابد که بهره برداری آنرا اقتصادی می نماید.

کریم پور _ محمدحسن (1992) گرانیتوئید مشهد را نوع برخوردی می‌داند ، با توجه مطالعه برخی شواهد بویژه در ناحیه خلج ، که شیستوزیته توده گرانیتی را قطع می‌کند. این مسئله دور از نظر نیست که احتمالا" گرانیت مشهد شامل هر دو تیپ گرانیت برخورد و پس از کوهزایی باشد.ضرغام معرز و آلبرتی (1974) سن جایگزینی توده گرانیتی را بروش پتاسیم _ آرگن، ژوراسیک بالا کرتاسه زیرین می داند ولی با توجه به وجود پبلیهای گرانیتی در قاعده سازند کشف رود (باژوسین ) از یک طرف و عنایت به این مطلب که توده نفوذی مجموعه افیولیتی مشهد و رسوبات توربیدایتی با سن تریاس را قطع می کند، سن تریاس بالایی _ژوراسیک زیرین قابل قبولتر می‌باشد.